Transsendado de pensoj

Sonas pli laŭ "fikcio" ol laŭ "scienco", sed vere esploristoj sukcesis kunligi la cerbojn de du ratoj. La bestoj sekve povas rekte komuniki unu kun la alia kaj tiamaniere kune solvi simplajn taskojn.

De jaroj pluraj grupoj de esploristoj provas konstrui tiel nomatajn "cerbo-komputilo-interfacojn" - kunligilojn do inter cerbo kaj maŝinoj. Tiucele oni mezuras la aktivecon de cerbo aŭ helpe de elektroencefalogramo aŭ rekte pere de enplantitaj elektrodoj. Komputilo konvertas la signalojn el la cerbo al movoj.

Tiel lamuloj denove fariĝu movkapablaj kaj protezoj fariĝu stireblaj per pensoj. Ne jam resp. ankoraŭ ne alvenis tiu teknologio en la ĉiutaga praktika apliko, sed la sukcesoj amasiĝas. Nur pasintan jaron esploristoj raportis pri lamiĝinta virino kiu helpe de encerba komputila elemento kaj pere de robota brako kapablas trinki kafon el taso.

De antaŭ nelonge tiuj sistemoj ankaŭ ricevas retrocirkviton kio signifas ke ne nur legiĝas la signaloj el la cerbo, sed la mekanikaj aŭ elektronikaj aparatoj sendas respondajn komunikojn kiuj estas transdonataj al la cerbo helpe de mikrostimulado. Tiamaniere ekestas reciproka kunligo inter cerbo kaj artefarita korpo resp. korpoparto.

La fakto ke tiu responda komuniko al la cerbo same funkcias, instigis esploristojn de la Duke universitato fari pluan paŝon. "Se la cerbo povas ricevi signalojn de artifaritaj sensoroj, ĝi same bone devus kapabli prilabori informojn el aliaj korpoj". Do ili kunligis la cerbojn de ratoparoj per la sama teknologio kaj testis ĉu la transsendado de pensoj funkcias.

Antaŭ la enplantado de kabloj la bestoj devis lerni solvi simplan problemon, nome premi la ĝustan levilon kiam lampo eklumis. Por tio ili ricevis gluteton da akvo. Post tio oni enplantis al ili mikroelektrodojn en tiujn cerboregionojn kiuj prilaboras la motorajn informojn kaj oni per kabloj kunligis la bestojn.

Unu el la bestoj estis deklarita "kodanto". Ĝi devis plenumi la saman taskon kiel antaŭe. Kiam ĝi premis la ĝustan levilon, ĝia cerba aktiveco estis konvertita pere de la elektrodoj al elektra signalo kaj estis sendata tiel al la dua rato kiu funkciis kiel "malkodanto". Tiu dua rato havis antaŭ si la saman levilon kiel la "kodanto", sed ne ricevis videblan averton, do ne eklumis lampo. Por premi la ĝustan levilon ĝi disponis nur pri la cerbaj signaloj de la partnero.

Laŭ la esploristoj la "malkodantaj" ratoj premis en 70 procentoj de la kazoj la ĝustan levilon. La komunikado en tiu kunligo de du cerboj funkciis reciproke. Tiel la "kodanta" rato ekzemple ne ricevis la plenan kvanton da akvo, se la "malkodanta" besto malĝuste decidis. Tiu kunplektiĝo devigis la ratojn al kunlaboro. Se la "malkodanta" rato eraris, ĉe la "kodanta" rato ŝanĝiĝis la cerba aktiveco kaj la konduto. La decido fariĝis pli rapida kaj pli klara. La signalo fariĝis pli pura kaj per tio fariĝis pli bone legebla. La "malkodanta" rato per tio povis pli bone trovi la ĝustan decidon kaj finfine ambaŭ ratoj ricevis pli da rekompenco.

Post pluaj similaj taskoj la esploristoj testis la spacajn limojn de la transsendo de pensoj de cerbo al cerbo. Oni transsendis signalon tra la interreto de "kodanta" rato en Brazilo al "malkodanta" rato en Norda Karolinio, Usono. Eĉ je tiu distanco funkciis laŭ la studaĵo la komunikado.

Teorie eblus kunretigi ankaŭ plurajn bestojn. La sciencistoj jam preparas sin por tiaj eksperimentoj. Tiam la bestoj povus solvi ankaŭ malsimplajn problemojn kiujn ne kapablas solvi individuo. La kunretigitaj cerboj povus esti bazo por "organika komputilo".

Espereble tiuj eksperimentoj ne kreos frankenŝtejnajn monstrojn. Tiu timo ne estas tute forviŝebla.