Sakĝardenoj en Nairobi
La senedza Jennifer Akinyi vivas en la densege loĝata mizerkvartalo "Huruma" de la kenja ĉefurbo Nairobi. Por sane nutri sian okkapan familion per bazaj nutraĵoj kaj per legomoj, ŝi bezonas ĉiutage la monsumon en la valoro de 10 eŭroj. Kiel tagsalajrulino ŝi tamen plej ofte disponas nur pri 3 eŭroj por nutraĵoj. Ŝia situacio ne estas unikaĵo en Huruma. Simile okazas ankaŭ al multaj ŝiaj najbarinoj.
Legomoj ja estas vendataj en la mizerkvartalo, sed al plej multaj mankas la necesa mono por tio. Nun kelkaj enloĝantinoj kultivas sian propran legomaron. La klimato estas favora, la plantoj rapide kreskas, se ili ricevas sufiĉe da akvo kaj sufiĉe da prizorgado. Sed en la troloĝata mizerkvartalo mankas spaco por kultivado sur kampo. La solvo estas tiel nomataj sakĝardenoj. Jennifer Akinyi kaj ŝiaj najbarinoj bezonas por la kultivado de cepo, spinaco kaj tomatoj nur tiom da grundo kiom okupas unu aŭ du sakoj. En la sakoj kreskas freŝaj legomoj por ŝia tuta familio.
La ideo krei tiujn sakĝardenojn venis de la itala helporganizo COOPI. La projekto helpu certigi la nutradon de la mizerkvartalanoj. Senedzaj virinoj kun multaj infanoj kiuj devas tranutri siajn familiojn sen ia helpo, ricevas de la organizo sakon en kiu ili povas kultivi legomojn. Tia miniatura ĝardeno kostas inkluzive de la tero kaj la semaĵoj apenaŭ 15 eŭrojn kaj produktas depende de la vetero rikolton ĉiun trian ĝis sesan tagon.
Por povi efike utiligi la sakojn, en la mezo de ĉiu sakĝardeno troviĝas kelkaj sufiĉe grandaj ŝtonoj. Trans ili la akvo atingas la malsuprajn partojn de la sako kiu estas plenigita de tero. Tiel la kompleta sakĝardeno ricevas provizon de akvo kaj la plantoj kreskas ne nur supre, sed ili elkreskas ankaŭ el flankaj truoj. La tero kiu okupas nur tre malgrandan areon tiel estas maksimume utiligata - kvazaŭ vertikala ĝardeno.
Jennifer Akinyi posedas du sakojn kiuj multe laborigas ŝin kaj kiuj aliflanke alportas al ŝi riĉan rikolton. Regule ŝi kunportas hejmen sufiĉe da legomoj por provizi per tio la tutan familion. Kaj la diversaj specoj de legomoj ebligas krome pli bone balancitan nutradon de la infanoj ol antaŭe, kiam ofte disponeblis nur milio aŭ rizo. Hodiaŭ tiuj du sakoj estas asekuro por ŝi: Kiam la patrino antaŭe dum unu tago ne povis perlabori monon, la infanoj devis enlitiĝi malsataj. Danke al la sakĝardeno ŝi fariĝis memprovizantino kaj havas la certecon ke ŝi ĉiam povas doni ion por mangi al la infanoj.