Proksimeco sukcesigas
Dum ĉe aliaj entreprenoj de modaj vestaĵoj la situacio ne estas ĝojiga, konzerno el la hispana regiono Galicio fine de marto prezentis rekordan bilancon. Temas pri la Inditex-konzerno kies plej konata marko estas "Zara" kiu eĉ en tiu ekonomie tre malfacila monda situacio estas ege sukcesa.
Tiu sukceso estas rapide klarigebla: La entrepreno faras preskaŭ ĉion alie ol la konkurantaro kaj rezignas precipe pri produktado en Ĉinio. Tiu recepto baziĝas sur la principo de produktado en laŭebla proksimeco. 60 procentoj de la produktoj de la hispana konzerno venas el eŭropaj landoj aŭ el tute najbaraj landoj kiel Tunizio aŭ Maroko, se ne entute el la sidejo en la galicia Arteixo. Oni ja sin provizas ankaŭ per produktoj el foraj landoj kun malaltaj salajroj, sed plej ofte nur en formo de duone pretaj pecoj kiuj estas finproduktataj en Eŭropo kaj kiuj povas ankoraŭ submetiĝi al modifo.
Tio ja kaŭzas konsiderinde pli altajn produktokostojn, sed aliflanke ŝparas multe pli da mono laŭ la devizo "Tempo estas mono". Dum la konkurantoj ankoraŭ atendas pri la alveno de la kontenera ŝipo el Ĉinio, Inditex jam delonge havas siajn produktojn en la vendejoj. La konzerno fieras pri la kapablo elpendigi en la vendejoj imitaĵojn de portopretaj modaĵoj ene de 3 ĝis 6 semajnoj post ilia publika prezento.
Kaj dum la konkurantoj ne plu havas ŝancon iel modifi la decidojn pri la sortimento de la sezono kaj devas unue vendi la menditajn pecojn je konteneraj kvantoj, la fabrikoj de Inditex liveras plej malgrandajn kvantojn laŭ demando de la klientoj. La alta rapideco eĉ permesas modifi la dizajnon plurfoje dum sezono kaj diferencigi ĝin laŭ regionoj por esti pli proksime al la deziroj de la klientoj. Ĝis hodiaŭ oni kuraĝigas unuopajn kunlaborantojn de Zara transdoni iliajn observojn pri preferoj de la klientoj al la konzerna estraro.
La konkurantoj jam rimarkis ke la modelo "Zara" bone funkcias. Nun ankaŭ ili imitas ĝin. Kvankam ankoraŭ 75 procentoj de ĉiuj tekstilaĵoj vendataj en Eŭropo venas el orientaziaj malaltsalajraj fabrikoj, la inversigo de la tendenco tamen jam okazis. Antaŭ nelonge ekz. produktantoj de modaĵoj kiel La Perla kaj aliaj forprenis grandan produktadvolumon el Ĉinio kaj translokigis ĝin al Hungario, Moldavio, Bulgario, Rumanio, Portugalio, Tunizio kaj Maroko.
Averaĝe la pohora salajro de tekstila laboristino en Tunizio aŭ Turkio kostas ankoraŭ 50 procentojn pli ol en Ĉinio. Sed la salajra nivelo en Ĉinio ĉiujare plialtiĝas konstante je ĉirkaŭ 15 procentoj. Krome en la ĉinaj marbordaj regionoj el kiuj venas multaj tekstilaĵoj "faritaj en Ĉinio" superaveraĝe plialtiĝis. La nivelo de monata salajro tie jam situas ĉe 400 eŭroj kaj tiel preskaŭ duobliĝis dum la pasintaj 5 jaroj.
Tekstilaj laboristinoj en Moldavio aliflanke ricevas aktuale nur 200 eŭrojn, en Tunizio estas 160 eŭroj kaj en Maroko entute nur 152 eŭroj. Sed ne nur temas pri la salajro. En la ĉinaj tekstilfabrikoj la forpuŝa konkurado plejparte jam finiĝis. Tio signifas malpli da konkurado inter la tieaj produktantoj kaj tiel ili fronte al la eŭropaj mendantoj agas kun pli da memkonscio koncerne al liverotempoj, minimumaj kvantoj kaj pagado.
Do la modelo "Zara" estas bona ekzemplo por tio ke ekonomia sukceso kaj socia konscio povas bone harmonii.