Ne evitu kaj ne hezitu
Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Andreo Bach el Gdynia en Pollando
Mi estas aŭskultanto de tiel nomataj Esperanto-RetRadioj. Mi aŭskultas regule nian E-RetRadion kaj la Polan RetRadion. Liberatempe danke al speciala paĝo https://esperanto-radio.com/ mi facile kaptas kelkajn aliajn podkastojn, inter ili estas: Radio Vatikano, 3ZZZ, Varsovia Vento, Radio Havano Kubo kaj la Kaliningrada E-radio. Sur la paĝo troviĝas ankaŭ radio Muzaiko, kiu elsendas tutdiurne siajn variajn programerojn.
La aŭskultado donas al mi eblecojn orientiĝi, pri kio temas en Esperantujo. Mi povas informiĝi, ekkoni interesajn personojn pere de intervjuoj, aŭskulti iom da muziko kun internacilingvaj tekstoj kaj ĝenerale alkutimiĝi al prononcmaniero de alinaciaj uzantoj de nia lingvo. Tamen estas ankoraŭ io, kio ege gravas por mi kaj kiel aŭskultanto kaj kiel modesta kunkreanto de la enhavo de kelkaj sonmaterialoj. Mi pensas pri ege atendataj aŭ eĉ sopirataj komentoj de aŭskultantinoj kaj aŭskultantoj. Ĉu vi scias, ke ofte mi komencas ĝuste de la legado de viaj komentoj?
Kiaj estas la komentoj kaj kial ili estas interesaj kaj tiom gravaj?
Niaj komentoj kadre de la ERRadio estas ĝenerale mallongaj, plejparte laŭdaj kaj konfirmantaj nian interesiĝon. Sekve ni ŝatas en ili zorgi pri la kvalito de la lingvo kaj montri aperantajn malĝustaĵojn. Multfoje okazas kadre de ili interŝanĝo de korespondado inter unuopaj partoprenantoj de komentarirubrikoj, kiu interŝanĝo konsistigas ofte sufiĉe vastan aktivecon. Kelkfoje aperas nur ŝatoesprimoj. Ni volonte prenas la voĉon koncerne movadajn kaj optimismigajn temojn. Mi cele skribas "ni", ĉar mi ankaŭ komentas kaj simile kiel nia amiko Anton, mi ĝojas ke ĉirkaŭ nia retradio ariĝis nekverelemaj kaj prefere moderaj personoj emaj nur amike kritiki ion.
La emo komenti estas ege dezirata precipe de la aŭtoroj. Scii, pro kio interesas vin, kion vi pensas pri tiu aŭ tiu prezentita temo, kiujn asociiĝojn ĝi elvokas ĉe vi - ĉio ĉi estas ege instiga kaj motiviga por la estontaj preparaĵoj. Ĉiu ajn reago viaflanke, karaj geamikoj, por kiuj estas verkataj la tekstoj, estas netakseblaj! Do se vi nur bonvolus, nepre reagu. Ne evitu kaj ne hezitu doni vian valoregan vivsignon, ke vi aŭskultas, ke vi vivas, ke vi estas kaj ŝatas donitan sonartikolon aŭ eĉ ke vi ne trovas temon valora aŭ interesa. Lasi komenton estas tre simple. Laŭ mia orientiĝo oni ne devas registri sin ĉe Posteruso - sufiĉas enskribi sian nomon (aŭ pseŭdonomon - se vi deziras esti kaŝa) kaj la retadreson, kaj la servilo konservos vian enskribiĝon por estonteco, tiel ke vi denove ne devos enskribi la unufoje donitajn datumojn. Por esprimi sian ŝaton sufiĉas klaki la koreton sube de la teksto. Nepre faru tion, se vi kontentas :-)! Kaj estu spontana, ne timu fari tajperarojn - tio ĉi estas peko, kiu estos al vi pardonita, ĉar vi ja rapidas kaj gravas nur, ke vi ĝenerale scipovas uzi komputilklavaron. Do uzu ĝin tiel, kiel vi nur scipovas. Ni eksentu nian povon.
Sed sciu krome, ke danke al via komento via valoro treege kreskas. Vi persone aperas kaj kvazaŭ kunkreas la komentatan eventon. Ne timu! Estu sincera! Estu kuraĝa! Estu malfermita! Permesu resenti vian amikecon kaj interesiĝon! Eble estas io nekomprenebla por vi, do simple rimarkigu la aŭtoron. La mondo ja estas tiom vasta kulture, ke nekompreneblaĵoj estas neeviteblaj. Diferencoj inter ni estas ankaŭ tre interesa fenomeno - neniam hontu esprimi vian miron! Montru vin! Eliru el via "malhela kaverno" al la "mondo de lumo" kie renkontiĝas simple ordinaraj homoj kun homoj, kiuj estas egalaj al si, kiuj estas ja scivolemaj, kiuj uzas Esperanton por interparoli! Ĉu mi pravas?
Se vi ne respondos je tiu ĉi demando eĉ per kelkaj viaj propraj vortoj aŭ eble nur per simpla "jes" aŭ "ne", mi esperas... mi estas certa, ke vi faros tion sekvontfoje.