Kubo - insulo de energiŝparantoj
Dum pli ol 60 jaroj Kubo suferis sub energikrizo kiu komenciĝis per la usona embargo kaj komence de la 1990-aj jaroj kondukis al situacio de mankego. Post la malapero de la "Fera Kurteno" ĉesis la helpo flanke de socialismaj frataj ŝtatoj kiel Sovetunio aŭ GDR. Mankis la devisoj por la importado de krudaj materialoj kaj nafto. Sekve energicentraloj estis senfunkciaj, la trafiko haltis, same kiel la produktado en multaj fabrikoj. Multhoraj elŝaltoj de elektro lamigis ĉiutage la televidilojn, ventumilojn kaj fridujojn. Vespere la stratoj kaj domoj dronis en malhelo.
Intertempe pliheliĝas la situacio en urboj kaj kamparo. El la mankego de la pasintaj jaroj - tion ordonis ŝtatestro Fidel Casto jam antaŭ ses jaroj - fariĝu virto kiu portu la nomon "Energia Revolucio" kaj kiu apud la sunenergio uzas ankaŭ ĉiujn penseblajn ekologiajn alternativojn. Castro tiam en televida parolado deklaris " Ni ne atendas ĝis la fuelo falas de la ĉielo, ĉar ni malkovris ion pli gravan - la energiŝparadon. Tio egalas al trovado de giganta trovejo de nafto."
De tiam ĉie sur la insulo grandegaj propagandaj afiŝoj reklamas por la energiŝparado. La "Granma", la oficiala organo de la Centra Komitato de la Komunista Partio de Kubo, preskaŭ en ĉiu eldono laŭdegas renovigeblajn energiojn, sur la televida kanalo Cubavisión ĉiusemajne okazas televida spektaklo kiu pritraktas energitemojn. Jam en la jaro 2005 la ŝtatestro malpermesis la uzon de tradiciaj lumbulboj. Ene de 6 monatoj sociaj laborantoj sukcesis elŝraŭbi pli ol 9 milionojn da lumbulboj en privataj mastrumejoj, ŝtataj oficejoj aŭ fabrikoj kaj anstataŭigis ilin per energiŝparlampoj. Dum nur du jaroj forzorgiĝis 2 milionoj da fridujoj, krome unu miliono da ventumiloj, 180.000 klimatizaj instalaĵoj kaj 260.000 akvopumpiloj. La kubanoj devis aĉeti la novajn energiŝparilojn kiuj plej ofte venis el Ĉinio surbaze de kredito, ĉu ili deziris tion aŭ ne. Oni surmerkatigis rizboligilojn je favoraj prezoj. La registaro ankaŭ edukis la popolon per novaj tarifoj por kurento al energiŝparado: Kiu konsumas malpli ol 100 kiloŭathorojn pomonate , tiu pagos nur 9 centavojn po KWh, tio korespondas al 0,004 usonaj dolaroj. Ĉiu kroma KWh draste plialtigas la fakturon por elektra kurento.
Tio ja sonas diktatorece sed tiu energiŝparprogramo celebras grandajn sukcesojn. Hodiaŭ la kariba insulo konsumas je 34 procentoj malpli da petroleo, je 34 procentoj malpli da likva gaso kaj je 80 procentoj malpli da benzino. La pokapa energikonsumo sumiĝas je nur okono de la konsumo de usona hejma mastrumejo. La energia revolucio ene de malmultaj jaroj faris el Kubo la plej daŭripovan landon de la mondo kiel taksis ĝin jam en la jaro 2006 la mediprotekta organizo "Monda Fonduso por Naturo". Kaj ŝajnas ke ankaŭ la kubanoj profitas el tio.
Sunkolektilo ŝparas tiom da kurento ke ĝi repagiĝas jam post unu jaro. En la vilaĝo Pedro Pi sur 300 domoj troviĝas tiaj kolektiloj. Tio alportas al la enloĝantoj la lukson ke ili nun eĉ dum vintro povas varme duŝi. En la ĉefurbo Havano aliflanke eĉ ne en ĉiu domo disponeblas akvo el krano. Varmaj duŝoj por la homoj tie restas revo.
La plej instrua ekzemplo de tiu enorma verda revolucio kiu plenumiĝis dum nur 7 jaroj estas la urbo Cárdenas, 105 kilometrojn oriente de Havano. Tie pastro iniciatis la produktadon de biogaso el ekskrementoj de porkoj kaj bovoj. En specialaj reaktoroj bakterioj produktas metanon kiu estas altvalora bruligaĵo. 250 tiaj instalaĵoj estis konstruitaj dum la pasintaj 20 jaroj jam nur en la provinco Matanzas. En la jaro 2011 la Eŭropa Unio decidis financi pluajn 250 instalaĵojn dum la venontaj tri jaroj. Cárdenas fariĝis celo de vizitantoj kun ekologia engaĝiĝo.
Kaj jam en la infanvartejoj la infanoj lernas pri energiŝparado. Lernejanoj ludas pri tiu temo teatraĵojn. La plej bonaj aktoroj rajtas travojaĝi por turneoj la landon por prezenti siajn premiitajn teatraĵojn.
Tiel Kubo povas fariĝi modelo por aliaj landoj kiuj troviĝas en simila situacio.