El nulo ĝis cento: la novaj aĝoj de la vivo
Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Gian Piero Savio el Israelo
Tre interesa ekspozicio
La unuan de aprilo fermiĝis ĉe la "Triennale di Milano" (Italujo) tre interesa ekspozicio. La "Triennale di Milano" estas itala institucio por arkitekturo, ornamaj kaj vidaj artoj, dezajno, modo kaj aŭdvida produktado. Ĝi krome estas centro de kultura produktado, kiu organizas konferencojn, filmajn festivalojn, lokajn kaj migrantajn ekspoziciojn.
La ekspozicio "El nulo ĝis cento: la novaj aĝoj de la vivo", helpas kompreni kiel, kaj kial niaj korpoj kaj nia menso estas tre malsimilaj al tiuj de la generacioj, kiuj antaŭis nin, kaj kiel bone evoluiĝis nia potencialo. Aparte dum la lasta jarcento ŝanĝiĝis la homa kondiĉo kiel neniam antaŭe, sed tion oni apenaŭ povis rimarki, ĉar la ŝanĝo estis laŭgrada.
La fundamentan supozon, sur kiu baziĝas la ekspozicio, oni povas prezenti tiel: "Ni, homoj de la jaro 2012, estas pli altaj, pli inteligentaj kaj pli belaj ol niaj prapatroj. Tio, kompreneble, averaĝe. Ni ankaŭ vivas pli longe. Dum antaŭ 100 aŭ 150 jaroj la averaĝa vivdaŭro estis ĉirkaŭ 50 jaroj, jen hodiaŭ multe da homoj vivas ĝis la aĝo de 80-90 jaroj, ne malofte eĉ ĝis pli ol 100 jaroj. Ni fakte ĝuas pri duobla vivo kaj tial la pluraj stadioj, el kiuj konsistas tiu ĉi longa vivo tre signife ŝanĝiĝis laŭ biologia, socia kaj emocia vidpunktoj".
Tradicie ni povas dividi la homan vivon sur tero en ses aĝoj aŭ periodoj: la unua aĝo estas la infanaĝo, periodo plene dediĉita al korpa nutrado, kaj pri kiu ne restas memoroj. La dua aĝo, t.e. la knabeco, male al infanaĝo, lasas al ni iujn memorojn, kiuj similas pli fotojn ol filmojn.
En la tria aĝo oni transiĝas en adoleskecon, kie laŭnature homo jam kapablas generi kaj reproduktiĝi. Eble tiu estas la periodo, kie, havante jam certan konscion pri si mem, oni estas pli senzorga kaj plene vivas ĉiun momenton de la tago, eltirante absolutan kontentigon el tio, kion oni faras, kaj kio donas plezuron. Pri tiu ĉi tikla temo de adoleskeco, mi prezentos estontan sonartikolon.
La kvara aĝo, junuleco, estas la plej turmenta. Oni aŭtonome ekmoviĝas ene de la socio, kiel studento, aŭtostiranto, laboristo. Tio postulas observadon de reguloj kaj konscion pri limigoj de propra libero, tiel estigante konfliktojn.
Post ĉi tiu tumulta periodo ni atingas la aĝon de matureco, kie, danke al sperto akirita en antaŭaj jaroj, ni fine trovas iom da paco. Poste venas la plej maltrankviliga aĝo, fleksanta niajn korpojn; aĝo, kiu, escepte de maloftaj kazoj, estas inklina al pluraj malsanoj kaj kondukas nin ĝis la morto: la maljuneco. Ĉiuj aliaj aĝoj havas pluan atendon, maljuneco ne: ĝi povas nur etendi sin mem.
Do, paralele al tiuj ses aĝoj de homa vivo, la ekspozicio prezentas en ses areoj, unu por ĉiu aĝo, la intuiciojn de kelkaj gravaj nuntempaj artistoj, inter ili Cindy Sherman, Guy Ben-Ner, Ryan Mc Ginley kaj Anish Kapoor. Iliaj artaĵoj montras kiel ili kaptas kaj prezentas la novajn aspektojn de la homaj aĝoj ankaŭ rilate al la nunaj sciencaj eltrovoj.
Kune kun la artaj verkoj, kelkaj el kiuj estis speciale kreitaj por tiu ĉi ekspozicio, oni prezentas serion da sciencaj ekspoziciaĵoj klarigantaj kion novan ni nun scias pri ĉiu aĝo de nia vivo. Helpe de tiuj ĉi ekspoziciaĵoj, vizitantoj povas persone sperti la kreskon de la intelekta kvociento rilate al siaj prapatroj per Raven-testo, aŭ per alia simpla provo, kalkuli la adipan histon sur sia ventro por taksi la kreskantajn riskojn de kardio-vaskulaj malsanoj. Kaj aldone, mezurante la proporcion inter la longeco de ringofingro kaj montrofingro de la dekstra mano, oni povas kalkuli la kvanton de testosterono ricevitan el la patrino. Tiu ĉi hormono ne nur respondecas pri la seksaj karakterizaĵoj sed ankaŭ pri gravaj aspektoj de personeco.
