Bonaj argumentoj por dormi tagmeze
Dormeto post la tagmanĝo refreŝigas kaj portas novan elanon en la duan tagduonon. Sudlandanoj ĵuras pri tio de ĉiam - la siesto estas sankta al ili. Ankaŭ en Norda Ameriko kaj en Azio mallonga intensa dormo multloke estas firma parto de la ĉiutago - ne nur hejme sur la sofo sed eĉ en la oficejo. Kaj ankaŭ en Aŭstrio la tagmeza dormeto trovas pli kaj pli da adeptoj.
Tagmeza dormeto estas mallonga rekreiĝo, bonfartiga paŭzo en la vigla ĉiutago. Decide estas ke korpo kaj animo ricevu senstreĉiĝon per malsuprenigo de la sistemo kaj la malkonstruo de stresfaktoroj.
Dormado malsupren reguligas la stresitan nervosistemon. Tio signifas: La koro batas pli malrapide, la spirfrekvenco estas malpli alta, la sangopremo reduktiĝas kaj same la korpa temperaturo.
La evidenta efiko de dormeto estas la malkonstruo de streso. Oni sentas sin poste denove produktiva kaj korpe freŝa, pliboniĝas la kapablo koncentriĝi kaj la reagotempoj. Laŭ studaĵo homoj kiuj regule praktikas tagmezan dormon havas signife malpli altan riskon morti je malsanoj de koro kaj cirkula sistemo.
En la baza programo la tagmeza dormo estas antaŭvidita. Dormeksperto klarigas ke nia korpo funkcias laŭ dufaza ritmo de aktivado kaj ripozado. La homo havas du ripozofazojn: unu dum la nokto kaj unu post la tagmanĝo resp. post la tagmanĝa horo.
La tagmeza manĝo ne estas la kaŭzo por laceco kiu estas tipa por tiu parto de la tago. Sed ĝ plifortigas la senton pri plumba peziĝo. Ju pli multe kaj ju pli enhave oni manĝas tagmeze, des pli oni laciĝas. La ventro bezonas tiam pli da sango por la digestado. Samtempe koro kaj organismo bezonas energion. Al tio aldoniĝas la konsumo de energio por ekzemple la profesia laboro. Tiu multflanka ŝarĝiĝo estas la kaŭzo por la laceco.
Kiu volas mallonge dormi dum la tagmeza paŭzo en la oficejo, tiu prefere preparu sin iomete: La perfekta loko por la tagmeza dormo estas malheligita ĉambro kun komforta kuŝilo. Bedaŭrinde en germanaj entreprenoj ripozoĉambroj estas ankoraŭ maloftaj. Sed profesiaj laborantoj facile povas aranĝi en la laborloko la ĝustajn kondiĉojn por ripozado. Eblas elŝalti la poŝtelefonon, direkti la oficejan telefonkonekton al kolego kaj fermi la pordon - plej bone kun la ŝildo "Bonvolu ne ĝeni!"
Dum la profesia laboranto preparas sin per tiuj signaloj al ekstero, li samtempe forŝaltas sian internan sintenon pri laborpreteco kaj "estu atenta". Tio estas grava antaŭkondiĉo por entute alveni al ripozado.
Same grava kiel la alveno al ripozado estas la ĝustatempa revekiĝo. Ideala estas daŭro de 15 ĝis maksimume 30 minutoj. Se la tagmeza dormo daŭras pli longe, tiam alvenas la danĝero ke oni dormas tre profunde. Tio ĝenas la tuttagan ritmon. Post longa tagmeza dormo profesiaj laborantoj nur malfacile povas reaktivigi la organismon kaj sentas sin malfortaj. Krome vespere ili ne facile trovos ripozon.