Abeloj en Parizo
De jaroj abelistoj plendas pri mistera mortado de abeloj. Jam nur en la jaro 2012 en Germanio 300.000 abelpopoloj ne travivis la vintron. Kiel grava kaŭzo estas konsiderataj apud la Varroa-akaro la insekticidoj kiuj estas disŝprucataj en la agrikulturo. Oni volas per tio protekti la grenon kaj aliajn utilajn plantojn kontraŭ damaĝantaj insektoj, sed ankaŭ la abeloj estas trafitaj de la insekticidoj. La venenoj ĝenas ilian orientiĝan senson kio fine mortigas ilin. Ili ja ĉiam devas trovi la vojon al sia popolo. De kelkaj jaroj tamen abeloj nun konkeras areojn en kiuj oni ne supozus ilin: grandurboj. Ĉu temas pri Novjorko, Tokio aŭ Berlino - ĉie intertempe tiel nomataj urbaj abelistoj bredas abelojn. La komenco okazis interalie en belega loko, meze de Parizo.
Jean Paucton siatempe estis rekvizitisto ĉe la Malnova Operejo de Parizo. Hodiaŭ li ankoraŭ regule venas tien. Li precipe grimpas sur la tegmenton de la operejo ĉar tie atendas lin liaj karulinoj. Jean Paucton estas hobia abelisto kaj per tio akiris jam certan famon. Jam de 27 jaroj li bredas abelojn sur la tegmento de la pariza operejo. Tamen tio origine ne estis laŭplana afero sur la fama konstruaĵo. Li nur volis "interparkumi" abelujon kiu ĝenis sur lia balkono en la urbo. La najbarino estis plendinta pri la abeloj. Tial amiko kiu laboris kiel fajrobrigadisto ĉe la operejo proponis meti la zumantajn bestetojn sur la tegmenton. Kiam Paucton post du semajnoj volis repreni ilin por porti ilin al sia kampara domo, li miregis. La abeloj estis produktintaj pli da mielo ol liaj abelpopoloj en la kamparo.
Jean Paucton decidis setligi jam 5 abelpopolojn sur la tegmento de la operejo. Eĉ se li unue ne sciis kial ili tiel bonfartis tie. Urbego kiel Parizo ne ŝajnas esti gastema hejmo por abeloj. Kiel ili trovu nutraĵon, inter tiom da asfalto, da aŭtomobiloj, da betono? Sed ĝuste en urboj la varieco de floroj estas ofte pli granda ol en la kamparo vide al la tie ĉefe plantitaj monokulturoj. Arboj kaj floroj kreskas sur stratoj kaj en parkoj, sur tombejoj, balkonoj kaj en ĝardenoj. Krome en la urbo ĉio floras pli longe, ĉar averaĝe la temperaturo estas je 2 ĝis 3 gradoj pli alta ol en la kamparo. La grandurbo estas paradizo por abeloj - tion intertempe ne nur rimarkis Jean Paucton. Hodiaŭ laboras ĉirkaŭ 500 urbaj abelistoj en Parizo.
Sed ĉu mielo el meze de la urbo estas sana kaj ne enhavas damaĝantajn substancojn? La abelistoj portas la mielon regule al testado en la laboratorio de la pariza polica prefektejo. Ĥemiistoj esploras ĉu la mielo enhavas restojn de pezaj metaloj. Ilia ĉefa zorgo temas pri la plumbo. En la rubgasoj ĝi ja ne plu troviĝas de kiam oni malpermesis la uzon de plumbenhava benzino. Sed plumbo uziĝas en la domkonstruado kaj en tegmentaj materialoj. La abeloj prenas ĝin kun la pluvakvo. La plumbo povus negative influi la mielon - kaj sekve ankaŭ la homojn kiuj manĝas ĝin. Helpe de spektrometro la ĥemiistoj analizas la ĥemiajn komponantojn de la mielo - kaj deklaras malaverton. La mielo enhavas nur ekstreme malgrandajn kvantojn da plumbo kiuj estas tute senproblemecaj. Oni povas do senĝene konsumi la "beton-mielon" kiel la urbaj abelistoj memironie nomas ĝin.
La abelistoj trovis por tio klarigon: Jam la floroj mem estas bone protektataj kontraŭ malpura akvo, mikropolvo kaj rubgasoj. La nektaro kiun la abeloj kolektas kaj transformas al mielo troviĝas profunde en la interno de la floro kien damaĝantaj substancoj ne alvenas. Kaj se la abeloj tamen prenus venenigajn substancojn tra la polenoj aŭ la pluvakvo, ili enirus ilian korpon sed ne la mielon. La urba mielo intertempe estas konsiderata eĉ rifuĝejo por abelpopoloj. Ĉar en la urbo ne troviĝas pesticidoj. Aliflanke en la kamparo pesticidoj estas vastkampe uzataj kaj prezentas gravan kaŭzon por la mortado de abeloj. Jean Paucton estas konvinkita ke la abeloj trovas pli bonan protekton en la urbo ol en la kamparo. Lia mielo estas vendata kiel suveniro en la butiko de la operejo. Ĝi tie furoras malgraŭ la poglasa prezego de 15 eŭroj. Urba mielo ne estas ĉiam tiom altpreza. Kaj ĝi ludas intertempe gravan rolon: La abeloj helpas konservi la variecon de floroj en la urbo - kaj konkeras por si novan, aldonon vivospacon.
