Ĉeltelefonoj malakcelas konversaciojn
Laŭcele la ĉeltelefono devus plifaciligi la kontakton al aliaj homoj. Jen kaj jen ĝi tamen kaŭzas la malon, kiel montras studo: Se telefono kuŝas sur la tablo, la konversacioj funkcias malpli bone.
Konsentite, oni jam mem faris tion. Sed la aliaj faras ĝin tutcerte pli ofte. Ili metas en gastejo sian ĉeltelefonon sur la tablon kvazaŭ ili atendus gravan alvokon. Kaj eĉ se tiu malprobabla kazo okazus: Ĉu oni maltrafus la alvokon se la telefono restus en poŝo aŭ jako?
Psikologo de la Universitato de Essex petis 34 parojn kiuj estis nekonatuloj unuj al la aliaj al konversacio en gastejo. La temo estis: "Interesa okazaĵo dum la lasta monato".
Antaŭ la interparolo la psikologo deponis ĉeltelefonon aŭ porteblan komputilon en la proksimeco de la testantoj. Kvankam la aparato ne troviĝis en la rekta vidareo de la interparolantoj tiu interveno kondukis al mezureblaj efikoj: La partoprenantoj el la ĉeltelefona grupo post 10-minuta konversacio havis malpli pozitivan humoron. Tio montriĝis ke ili malpli ofte subtenis eldiron kiel ekzemple "Se ni renkontiĝus pli ofte, ni povus fariĝi geamikoj". Kaj ili ankaŭ raportis ke ili ne sentis sin tiel proksimaj al la kunparolantoj ol interparolantoj en la kompara grupo.
Similajn rezultojn alportis testoj kun aliaj konversaciaj temoj kiuj variis inter "la plej grava momento de la pasinta jaro" kaj malgravaĵoj. Ankaŭ ĉi tie la testantoj kiuj vidis porteblan komputilon sur la tablo sentis pli da intimeco, dum la ĉeltelefona frakcio travivis la konversacion kun supraĵa tendenco.
Evidente ne gravas ĉu la testantoj konscias pri la ekzisto de la deponita objekto. Tio indikas ke tie funkcias specifa mekanismo, nome ke objektoj, bildoj kaj agoj, ĉio tio povas doni al humoro kaj al pensmaniero certan nekonscian tendencon. Studoj montras ke la ĉeesto de porafera valizeto faras homojn pli decidrealigemaj. Kaj aliflanke la kontakto kun vortoj kiel "sekvi", "kopii" kaj "respekti" kondukas al konformema konduto.
Ke la ekzisto de telefono reduktas la nivelon de interparolo, tion la psikologo klarigas per la simboleco de la aparato. La ĉeltelefono elvokas mensajn kunligojn al pli grandaj sociaj retoj kaj tiel tendence deviigas la interparolantojn de la intimeco de konversacio inter kvar okuloj. Ĉu tio validas ankaŭ por fikslineaj telefonoj aŭ por interparoloj inter geamikoj, tio estas ankoraŭ eltrovinda. Por la psikologo la rezulto ĉiukaze estas paradokso: Por li ĉeltelefonoj povas kunligi homojn. Sed ili povas ankaŭ malakceli tiun kunligon per ilia nura ĉeesto.